Op vakantie in eigen buurt, mét de buren

 

door Anouk Rees

Met je buren op vakantie. Dit klinkt misschien niet voor iedereen als muziek in de oren. Voor sommige mensen is het namelijk júíst de bedoeling om zich zo ver mogelijk van hun buren en buurt te bevinden wanneer ze op vakantie gaan. De Buurtcamping heeft na 7 succesvolle jaren het tegendeel ruimschoots bewezen; samen met je buren op vakantie gaan, het kan, en het werpt ook nog eens zijn vruchten af! 

De Buurtcamping, een tijdelijke camping midden in de stad, is een initiatief van Roderik Schaepman, eigenaar van communicatiebureau The R&D Department,  en mede-initiatiefnemer Katusha Sol, directeur van Placemakers. De Buurtcamping ontstond vanuit het idee om het dorpsgevoel, waarbij buren elkaar groeten en helpen, in de buurt te stimuleren. De eerste Buurtcamping vond plaats in 2013 in het Oosterpark in Amsterdam en strijkt aankomende zomer op meer dan 50 (!) plekken door heel Nederland neer. En dit allemaal met als doel buren dichter bij elkaar te brengen. Hebben we daar wel behoefte aan, aan dat dorpsgevoel? En willen we eigenlijk lief en leed delen met onze buren?

Op vakantie in eigen buurt

In 2018 ging ik voor het eerst zelf kamperen op de Buurtcamping in het Flevopark in Amsterdam. Meerdere mensen hadden mij al eens enthousiast verteld over de 3-daagse camping: Hartog’s Volkoren komt in de ochtend verse broodjes langsbrengen, er worden verschillende activiteiten georganiseerd die je allemaal gratis kan bijwonen en tijdens het eindfeest wordt een groot houten bouwwerk, in de vorm van bijvoorbeeld een raket, in de fik gestoken. Dit wilde ik zelf meemaken en dus reserveerde ik een plekje voor mijn gezin.

De eerste dag maakte ik direct kennis met mensen die in hetzelfde blok wonen als ik. Al vrij snel begonnen de gesprekken over op welk balkon ieder woont, hoe lang de één zon heeft ten opzichte van de ander en hoe de verschillende taferelen die plaatsvinden in de binnentuinen een schouwspel zijn voor de omringende balkons. En over dat je de afgelopen jaren precies kon weten wanneer de Ramadan was omdat de binnenplaats dan nog gezelliger klonk doordat men laat in de avond in de weer was met pannen en eten. Opeens ervaarde ik een gevoel van verbondenheid met mijn buren, iets dat ik die vier jaar daarvoor niet eerder had meegemaakt.

Die verdomde piep

We hadden het ook over de kattenverjager die blijkbaar niet alleen mij terroriseerde maar waar meerdere buren enorm last van hadden gehad. Een kattenverjager zendt een hoog geluid uit waardoor katten uit de tuin blijven. Probleem is dat sommige mensen, waaronder ik en een aantal andere buren (kwam ik achter op de Buurtcamping), dit geluid ook prima kunnen horen. Op een gegeven moment irriteerde het geluid mij zo erg dat ik niet meer op mijn balkon ging zitten. Ik kon niet goed zien waar het geluid vandaan kwam maar stond wel op het punt om bij alle buren met een binnentuin aan te bellen met de vraag of ze misschien een kattenverjager hadden. Plots was het geluid opgehouden.

Op de Buurtcamping vertelde een van de buurtbewoners dat hij zich ook zo had geërgerd aan het geluid en dat hij op zoek was gegaan en uiteindelijk de bron had gevonden. Hij had de buren vriendelijk verzocht de kattenverjagers uit de tuin te verwijderen. Ik heb hem op de Buurtcamping vervolgens enthousiast bedankt voor deze heldendaad. 

Duurzame relaties

Ondanks dat de Buurtcamping tijdelijk is, ‘blijkt uit onderzoek dat mensen contacten opdoen die ook na de camping blijven voortbestaan, dat kan dan vriendschappelijk zijn of werkgerelateerd’, vertelt Katusha. Op verschillende niveaus worden duurzame relaties opgebouwd zoals alleenstaande ouders die aan de praat raken en daarna bij elkaar gaan oppassen en mensen die tijdens de Buurtcamping werk vinden bij lokale organisaties.

Een succesverhaal dat eruit springt volgens Katusha is die van het team dat de Buurtcamping in het Sloterpark organiseert. Zij gaan nu ook samen milieu- en kenniscentrum de Natuurkamer in het Sloterpark runnen. ‘Door het organiseren van de Buurtcamping heeft het team veel geleerd en een netwerk opgebouwd in de buurt’, legt Katusha uit. Deze kennis kunnen ze nu gaan inzetten voor de Natuurkamer.